MUW Kraków: Pożegnaliśmy śp. prof. Wandę Półtawską

Doktor nauk medycznych, specjalistka w dziedzinie psychiatrii, profesor Papieskiej Akademii Teologicznej, harcerka, działaczka pro-life. Podczas II wojny światowej łączniczka w polskiej konspiracji, aresztowana i więziona w niemieckim obozie Ravensbrück. Przyjaźniła się z św. Janem Pawłem II. Śp. Wanda Półtawska spoczęła na Cmentarzu Salwatorskim.

Uroczystości żałobne rozpoczęły się w Bazylice Mariackiej w Krakowie. Śp. prof. Wanda Półtawska spoczęła na Cmentarzu Salwatorskim. W pogrzebie udział wzięli m.in.: prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda wraz z małżonką, sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Paweł Szefernaker, który odczytał list premiera Mateusza Morawieckiego, wojewoda małopolski Łukasz Kmita oraz ministrowie, prezesi urzędów centralnych, parlamentarzyści, przedstawiciele władz samorządowych, dowódcy i komendanci jednostek wojskowych i służb mundurowych.

Organizatorem uroczystości państwowych z ceremoniałem wojskowym był wojewoda małopolski Łukasz Kmita we współpracy z Archidiecezją Krakowską i Urzędem Miasta Krakowa.

- Odprowadzamy dziś w ostatnią drogę panią profesor Wandę Półtawską - harcerkę i żołnierkę, lekarza i profesora i wreszcie niezłomną wojowniczkę o drugiego człowieka. Niestrudzoną wojowniczkę o życie, moralność i świadomość. Kiedy patrzy się na historię jej życia, nie dziwi, że drogi jej i księdza Karola Wojtyły spotkały się. Dostrzegł w niej ogromnego ducha i siłę, której tak wielu przeciwnościom losu nie udało się zmiażdżyć powiedział prezydent Andrzej Duda.

Odprowadzając w ostatnią drogę śp. prof. Wandę Półtawską, żegnamy osobę, której zasługi dla naszej Ojczyzny trudno przecenić. I choć Rzeczypospolita Polska w dowód wdzięczności uhonorowała Ją przed kilkoma laty najwyższym odznaczeniem państwowym Orderem Orła Białego nie sposób uciec od myśli, że pozostawiona przez Zmarłą spuścizna zarówno intelektualna, jak i duchowa jeszcze przez wiele lat będzie odsłaniać przed nami swe piękno i szlachetność. Jej życie przypominało wspaniałą mozaikę mieniącymi się różnymi barwami, a zarazem fascynującą niezwykłym kształtem, jak przybrało (…). Zapamiętamy Ją jako jedną z tym dzielnych i niezłomnych kobiet, które tworzyły wolną i solidarną Polskę napisał premier Mateusz Morawiecki.

Była w drugiej klasie liceum, kiedy wybuchła II wojna światowa. Natychmiast wraz z grupą harcerek ruszyła do pomocy. I tak miało już pozostać przez wszystkie kolejne lata trudów i wyzwań, które życie postawiło przed prof. Wandą Półtawską. To pomoc i oddanie, oparte na chrześcijańskich wartościach, a także głębokie zaufanie w Opatrzność, przeprowadziły Ją przez niemal 102 lata życia. Zawsze wierna swoim ideałom, nie ulegała modom czy presjom. Nie złamało Jej nawet okrucieństwo KL Ravensbrück mówi wojewoda małopolski Łukasz Kmita.

Śp. prof. Wanda Półtawska nauczała, czym jest miłość do życia i drugiego człowieka. Była osobą odważną, silną i niezłomną. Widziała świat takim, jaki jest, i zawsze potrafiła dostrzec drzemiące w nim dobro. 25 października odeszła jedna z najbardziej niezwykłych postaci naszych czasów. Jej życie było świadectwem wiary, umiłowania do Boga i Ojczyzny dodaje wojewoda Kmita.

Doświadczenie okrucieństwa wojny

Wanda Półtawska z domu Wojtasik urodziła się w Lublinie 2 listopada 1921 r. Odebrała wykształcenie w szkole Sióstr Urszulanek, działała także w harcerstwie. Po wybuchu II wojny światowej kontynuowała naukę w ramach tajnych kompletów. Równocześnie zaangażowała się w działalność konspiracyjną jako łączniczka.

W 1941 r. została zatrzymana przez Niemców. Po aresztowaniu poddano ją trwającemu wiele miesięcy brutalnemu śledztwu i wielokrotnie torturowano. Z więzienia na Zamku Lubelskim, we wrześniu 1941 r., trafiła do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Ravensbrück, gdzie stała się ofiarą okrutnych eksperymentów pseudomedycznych.

Świadek historii

Po zakończeniu wojny starała się dawać świadectwo o przeżyciach obozowych. Relacje z pobytu w Ravensbrück zawarła w książce wspomnieniowej I boję się snów”. Działała na rzecz upamiętnienia na terenie byłego niemieckiego obozu w Ravensbrück więzionych tam Polek. Równolegle prowadziła badania tzw. dzieci oświęcimskich (osób, które w bardzo młodym wieku znalazły się w obozach koncentracyjnych). Uczestniczyła także w pracach Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce.

Praca naukowo-badawcza

Pod wpływem doświadczeń obozowych postanowiła zostać lekarzem, ukończyła studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Opracowała metodę psychoterapii obiektywizującej”, opartą na uświadamianiu nieprzystosowanej młodzieży jej ról w społeczeństwie i w rodzinie. Zajmowała się też wpływem aborcji na psychikę kobiety. Praca naukowo-badawcza wpłynęła na jej zaangażowanie w działalność na rzecz obrony życia. Między innymi w tym zakresie nawiązała współpracę z metropolitą krakowskim abp. Karolem Wojtyłą, kontynuując ją także po jego wyborze na papieża. Jej przyjacielskie relacje z Janem Pawłem II stały się tematem licznych wspomnień, które stanowią ważny element upamiętniania postaci papieża Polaka.

Dama Orderu Orła Białego, uhonorowana Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski oraz wieloma innymi odznaczeniami państwowymi i kościelnymi.

Pod patronatem śp. prof. Wandy Półtawskiej odbywał się Ogólnopolski Konkurs Historyczno-Literacki Polskie więźniarki w Ravensbrück”. Podsumowanie XII edycji konkursu miało miejsce 22 września 2023 r. w naszym Urzędzie (malopolska.uw.gov.pl/PressArticlePage.aspx?id=15395).

Źródło informacji historycznych: IPN