Jak powstał Wielki Kraków? Czego dokonał Juliusz Leo? Kiedy połączono Kraków z Podgórzem? Wszystkich zainteresowanych tematyką historyczną zapraszamy już w środę, 21 lutego, o godz. 9 do sali obrad Rady Miasta Krakowa na konferencję „Prezydent Juliusz Leo i Kraków jego czasów”. W wydarzeniu weźmie udział prezydent Jacek Majchrowski.
Konferencji towarzyszyć będzie ekspozycja pamiątek po Juliuszu Leo z zasobu Archiwum Narodowego w Krakowie prezentowana we foyer sali obrad Rady Miasta Krakowa im. Stanisława Wyspiańskiego.
Konferencja to hołd dla Juliusza Lea w 100. rocznicę śmierci prezydenta. Wydarzenie ma przybliżyć jego postać i pokazać, jak wiele zrobił dla naszego miasta. Za czasów prezydentury Juliusza Lea Kraków przestał dusić się w ciasnych średniowiecznych murach – obszar miasta powiększył się ośmiokrotnie i zyskało ono nowe perspektywy rozwoju. To jedno z wielu jego dokonań dla naszego miasta.
Uczestnicy konferencji będą dyskutować m.in. o samorządzie za czasów Lea, wielkich planach i marzeniach prezydenta oraz o ochronie Wawelu i innych zabytków.
Juliusz Leo – doktor prawa, ekonomista, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, polityk, poseł do Sejmu Krajowego we Lwowie i Rady Państwa w Wiedniu, prezes Naczelnego Komitetu Narodowego. Honorowy obywatel miasta Podgórza (1914 r.). Urodził się w 1861 roku w Stebniku koło Drohobycza. Ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego i otrzymał tytuł doktora praw w 1884 roku, w 1888 roku uzyskał stopień docenta nauk skarbowości. Od 1892 roku jako profesor uniwersytetu prowadził wykłady ze skarbowości i prawa skarbowego, jednocześnie angażując się w życie publiczne. W roku 1893 roku został wybrany do Rady Miejskiej, w latach 1901-1903 był I wiceprezydentem miasta. W 1901 roku został wybrany do Sejmu Krajowego, a w 1911 r. do Rady Państwa w Wiedniu. W lipcu 1904 roku został wybrany na prezydenta miasta i urząd ten sprawował aż do śmierci. W tym czasie doprowadził do wykupienia od władz austriackich wzgórza wawelskiego. Dzięki jego działaniom uregulowano Wisłę i przesunięto koryto Rudawy, aby zabezpieczyć miasto przed powodziami. Najważniejszym dziełem było zrealizowanie wizji „Wielkiego Krakowa”. Ten wieloletni proces powiększenia obszaru miasta poprzez włączenie w jego granice administracyjne kilkunastu gmin podkrakowskich i przyłączenie miasta Podgórza został zrealizowany w latach 1910-1912, a zakończony w roku 1915. Dzięki realizacji śmiałej idei Kraków z peryferyjnego miasta stał się miastem nowoczesnym z perspektywą dalszego rozwoju. Juliusz Leo zmarł 21 lutego 1918 roku, pochowany został na cmentarzu Rakowickim.
